دوره 27، شماره 2 - ( بهار 1400 )
جلد 27 شماره 2 صفحات 147-130 |
برگشت به فهرست نسخه ها
عباد روحبخش1 
، علیرضا براری* 2، هاجر عباس زاده3
، علیرضا براری* 2، هاجر عباس زاده3
1- ﮔﺮوه ﻓﯿﺰیﻮﻟﻮژی ورزﺷﯽ، واﺣﺪ آیﺖاﷲ آﻣﻠﯽ، داﻧﺸﮕﺎه آزاد اﺳﻼﻣﯽ، آﻣﻞ، ایﺮان.
2- ﮔﺮوه ﻓﯿﺰیﻮﻟﻮژی ورزﺷﯽ، واﺣﺪ آیﺖاﷲ آﻣﻠﯽ، داﻧﺸﮕﺎه آزاد اﺳﻼﻣﯽ، آﻣﻞ، ایﺮان. ، alireza54.barari@gmail.com
3- ﮔﺮوه ﻓﯿﺰیﻮﻟﻮژی ورزﺷﯽ، واﺣﺪ ﺳﺎری، داﻧﺸﮕﺎه آزاد اﺳﻼﻣﯽ، ﺳﺎری، ایﺮان.
2- ﮔﺮوه ﻓﯿﺰیﻮﻟﻮژی ورزﺷﯽ، واﺣﺪ آیﺖاﷲ آﻣﻠﯽ، داﻧﺸﮕﺎه آزاد اﺳﻼﻣﯽ، آﻣﻞ، ایﺮان. ، alireza54.barari@gmail.com
3- ﮔﺮوه ﻓﯿﺰیﻮﻟﻮژی ورزﺷﯽ، واﺣﺪ ﺳﺎری، داﻧﺸﮕﺎه آزاد اﺳﻼﻣﯽ، ﺳﺎری، ایﺮان.
چکیده: (2124 مشاهده)
اهداف: رژیﻢ ﻏﺬایﯽ ﭘﺮﭼﺮب، اﺳﺘﻌﻤﺎل دﺧﺎﻧﯿﺎت و ﺑﯽﺗﺤﺮﮐﯽ از دﻻیﻞ ﻋﻤﺪه ﺑﯿﻤﺎری ﻋﺮوق ﮐﺮوﻧﺮ (CAD) اﺳﺖ. ایﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﺎ هدف ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﺗﻤﺮیﻦ دوره‌ای همراه ﺑﺎ ﻣﺼﺮف ﻋﺼﺎره داﻧﻪ ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ ﺑﺮ ﺑﯿﺎن ژن FGF-21 و VEGF در ﺑﯿﻤﺎران ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ CAD اﻧﺠﺎم ﺷﺪ.
مواد و روش ها: ایﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﯿﻤﻪﺗﺠﺮﺑﯽ روی 32 ﺑﯿﻤﺎر ﻣﺮد ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ CAD اﻧﺠﺎم ﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﻦ آن‌ها ﺑﯿﻦ 55 ﺗﺎ 65 ﺳﺎل ﺑﻮد. این افراد ﺑﻪ ﻃﻮر ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺑﻪ ﭼﻬﺎر ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل، ﻓﻘﻂ تمرین، ﻓﻘﻂ ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ و ﮔﺮوه تمرین+ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺷﺪند. ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ تمرینی ﺷﺎﻣﻞ هشت هفته ﺗﻤﺮیﻦ دویﺪن ﺑﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ زﻣﺎﻧﯽ، ﺳﻪ ﺟﻠﺴﻪ در هفته ﺑﺎ ﺷﺪت 55 تا 65 درصد ذﺧﯿﺮه ﺿﺮﺑﺎن ﻗﻠﺐ و ﺑﺎ اﻓﺰایﺶ ﺗﺪریﺠﯽ ﺷﺪت ﺑﻮد. اﻓﺮاد روزاﻧﻪ ده ﻣﯿﻠﯽﮔﺮم ﻋﺼﺎره ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ ﻣﺼﺮف ﮐﺮدﻧﺪ. ﺑﺮای اﻧﺪازهﮔﯿﺮی ﺑﯿﺎن ژن‌های FGF-21 و VEGF از PCR در زﻣﺎن واﻗﻌﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ.
یافته ها: ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﯿﺎن FGF21 در گروه‌های ﻓﻘﻂ تمرین، ﻓﻘﻂ ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ و تمرین+ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﺎﻻﺗﺮ از ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل ﺑﻮد (P<0/0001). ﮔﺮوه تمرین+ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ از ﻧﻈﺮ آﻣﺎری اﻓﺰایﺶ معنی‌دار ﺑﯿﺸﺘﺮی نسبت به ﮔﺮوه‌های ﻓﻘﻂ تمرین و ﻓﻘﻂ ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ داشت (P<0/0001). ﻋﻼوه ﺑﺮ ایﻦ، ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﺿﺮیﺐ ﺗﻐﯿﯿﺮات (CV) ﺑﯿﺎن ژن VEGF در ﮔﺮوه ﻓﻘﻂ تمرین (P<0/0001)، ﻓﻘﻂ ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ (P=0/0004) و تمرین+ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ (P<0/0001) ﺑﻪ ﻃﻮر ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ از گروه ﮐﻨﺘﺮل ﺑﻮد. همچنین ﮔﺮوه تمرین+ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ اﻓﺰایﺶ معنی‌دار ﺑﯿﺸﺘﺮی نسبت به ﮔﺮوه ﻓﻘﻂ تمرین (P=0/0181) و ﻓﻘﻂ ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ (P<0/0495) نشان داد.
نتیجه گیری: ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ از تمرین دوره‌ای و ﻣﺼﺮف ﻋﺼﺎره داﻧﻪ ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ، ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ اﻓﺰایﺶ CV ﺑﯿﺎن ژن FGF21 و VEGF می‌شود؛ ﺑﻨﺎﺑﺮایﻦ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ اﺛﺮات ﻣﻔﯿﺪی در ﻣﺴﯿﺮ آﻧﮋیﻮژﻧﺰ در ﺑﯿﻤﺎران ﺑﺎ اﻧﺴﺪاد ﺷﺮیﺎن ﮐﺮوﻧﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.
مواد و روش ها: ایﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﯿﻤﻪﺗﺠﺮﺑﯽ روی 32 ﺑﯿﻤﺎر ﻣﺮد ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ CAD اﻧﺠﺎم ﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﻦ آن‌ها ﺑﯿﻦ 55 ﺗﺎ 65 ﺳﺎل ﺑﻮد. این افراد ﺑﻪ ﻃﻮر ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺑﻪ ﭼﻬﺎر ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل، ﻓﻘﻂ تمرین، ﻓﻘﻂ ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ و ﮔﺮوه تمرین+ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺷﺪند. ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ تمرینی ﺷﺎﻣﻞ هشت هفته ﺗﻤﺮیﻦ دویﺪن ﺑﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ زﻣﺎﻧﯽ، ﺳﻪ ﺟﻠﺴﻪ در هفته ﺑﺎ ﺷﺪت 55 تا 65 درصد ذﺧﯿﺮه ﺿﺮﺑﺎن ﻗﻠﺐ و ﺑﺎ اﻓﺰایﺶ ﺗﺪریﺠﯽ ﺷﺪت ﺑﻮد. اﻓﺮاد روزاﻧﻪ ده ﻣﯿﻠﯽﮔﺮم ﻋﺼﺎره ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ ﻣﺼﺮف ﮐﺮدﻧﺪ. ﺑﺮای اﻧﺪازهﮔﯿﺮی ﺑﯿﺎن ژن‌های FGF-21 و VEGF از PCR در زﻣﺎن واﻗﻌﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ.
یافته ها: ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﯿﺎن FGF21 در گروه‌های ﻓﻘﻂ تمرین، ﻓﻘﻂ ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ و تمرین+ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﺎﻻﺗﺮ از ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل ﺑﻮد (P<0/0001). ﮔﺮوه تمرین+ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ از ﻧﻈﺮ آﻣﺎری اﻓﺰایﺶ معنی‌دار ﺑﯿﺸﺘﺮی نسبت به ﮔﺮوه‌های ﻓﻘﻂ تمرین و ﻓﻘﻂ ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ داشت (P<0/0001). ﻋﻼوه ﺑﺮ ایﻦ، ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﺿﺮیﺐ ﺗﻐﯿﯿﺮات (CV) ﺑﯿﺎن ژن VEGF در ﮔﺮوه ﻓﻘﻂ تمرین (P<0/0001)، ﻓﻘﻂ ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ (P=0/0004) و تمرین+ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ (P<0/0001) ﺑﻪ ﻃﻮر ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ از گروه ﮐﻨﺘﺮل ﺑﻮد. همچنین ﮔﺮوه تمرین+ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ اﻓﺰایﺶ معنی‌دار ﺑﯿﺸﺘﺮی نسبت به ﮔﺮوه ﻓﻘﻂ تمرین (P=0/0181) و ﻓﻘﻂ ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ (P<0/0495) نشان داد.
نتیجه گیری: ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ از تمرین دوره‌ای و ﻣﺼﺮف ﻋﺼﺎره داﻧﻪ ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ، ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ اﻓﺰایﺶ CV ﺑﯿﺎن ژن FGF21 و VEGF می‌شود؛ ﺑﻨﺎﺑﺮایﻦ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ اﺛﺮات ﻣﻔﯿﺪی در ﻣﺴﯿﺮ آﻧﮋیﻮژﻧﺰ در ﺑﯿﻤﺎران ﺑﺎ اﻧﺴﺪاد ﺷﺮیﺎن ﮐﺮوﻧﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.
واژه‌های کلیدی: تمرین دوره‌ای، ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ، ﻓﺎﮐﺘﻮر رﺷﺪ ﻓﯿﺒﺮوﺑﻼﺳﺖ (FGF-21)، ﻓﺎﮐﺘﻮر رﺷﺪ اﻧﺪوﺗﻠﯿﺎل عروﻗﯽ (VEGF)، ﺑﯿﻤﺎری ﻋﺮوق ﮐﺮوﻧﺮ
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
مطالعه بيماری‌ها
دریافت: 1399/6/26 | پذیرش: 1399/8/10 | انتشار: 1400/1/12
دریافت: 1399/6/26 | پذیرش: 1399/8/10 | انتشار: 1400/1/12
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |