logo
دوره 24، شماره 4 - ( پاییز 1397 )                   جلد 24 شماره 4 صفحات 293-286 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Nakhzari Khodakheir J, Haghighi A H, Hamedinia M R, Ahmadi A. The Effects of Combined Exercise Training with Aerobic Dominant and Coenzyme Q10 Supplementation on Muscular Function in Patient with Multiple Sclerosis. Intern Med Today 2018; 24 (4) :286-293
URL: http://imtj.gmu.ac.ir/article-1-2974-fa.html
نخ زری خداخیر جواد، حقیقی امیرحسین، حامدی نیا محمدرضا، احمدی امین. تاثیر تمرین ترکیبی با غالب هوازی و مصرف مکمل کوآنزیم Q10 بر عملکرد عضلانی مبتلایان به مولتیپل اسکلروزیس. طب داخلی روز. 1397; 24 (4) :286-293

URL: http://imtj.gmu.ac.ir/article-1-2974-fa.html


1- گروه علوم ورزشی، دانشکده ادبیات، دانشگاه زابل، زابل، ایران ، elia_3812@yahoo.com
2- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران
چکیده:   (3969 مشاهده)

اهداف: عدم تعادل و اختلال در عملکرد روزانه (نشستن، برخاستن و راه رفتن) عمده علائم بالینی بیماری ام اس و فعالیت بدنی و ورزش یک روش غیردارویی مهم در بازتوانی و کنترل علائم بالینی آن میباشد. بنابراین، هدف پژوهش حاضر مطالعه اثر تمرین ترکیبی با غالب هوازی و مصرف مکمل کوآنزیم Q10 بر عملکرد عضلانی مبتلایان به مولتیپل اسکلروزیس بود.
مواد و روشها: در این مطالعه نیمه تجربی، 28 بیمار ام اس (با مقیاس ناتوانی 3 الی 5) با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه تجربی (تمرین ترکیبی+ مکمل Q10، تمرین ترکیبی+ دارونما، مکمل Q10) و یک گروه کنترل (دارونما) تقسیم شدند. گروه تمرین ترکیبی + مکمل Q10 و تمرین ترکیبی + دارونما یک برنامه تمرین ترکیبی شامل دو جلسه تمرین استقامتی (با شدت 50% حداکثر ضربان قلب در ابتدا و 60% در آخر دوره) و یک جلسه تمرین مقاومتی (با شدت 50% یک تکرار بیشینه در ابتدا و 60% در انتهای دوره) در هفته را به مدت هشت هفته انجام دادند. مکمل Q10 به مقدار روزانه 200 میلیگرم به صورت کپسول تجویز و از نشاسته نیز به عنوان دارونما استفاده شد. استقامت و سرعت راه رفتن با استفاده از آزمونهای برخاستن از صندلی، 6 دقیقه پیاده روی، برخاستن از صندلی و راه رفتن و زمان 7.5 متر راه رفتن قبل و بعد از هشت هفته تمرین اندازهگیری شد. دادهها با استفاده از آزمونهای آنالیز کواریانس و t همبسته در سطح معنیداری  0.05>p تجزیه و تحلیل شد.  
یافتهها: نتایج حاکی از کاهش معنیدار مدت زمان برخاستن و نشستن و افزایش معنیدار استقامت و سرعت راه رفتن گروههای تمرین مکمل و تمرین نسبت به گروه مکمل و دارونما بود.
نتیجهگیری: تمرین ترکیبی همراه با مصرف مکمل Q10 و حتی به تنهایی نیز منجر به بهبود عملکرد عضلانی از جمله نشستن، برخاستن و راه رفتن بیماران مبتلا به ام اس میشود. بنابراین این روش میتواند به عنوان یک روش تکمیلی در کنار درمان دارویی برای بهبود علائم بالینی این بیماری مفید باشد.
 

متن کامل [PDF 434 kb]   (1197 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی | موضوع مقاله: مطالعه بيماری‌ها
دریافت: 1396/11/17 | پذیرش: 1397/4/5 | انتشار: 1397/6/31

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.