دوره 23، شماره 4 - ( پاییز 1396 )
جلد 23 شماره 4 صفحات 277-273 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- گروه تربیت بدنی، دانشکده علوم انسانی، واحد قائمشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، قائم شهر، ایران ، habibian_m@yahoo.com
2- گروه تربیت بدنی، دانشکده علوم انسانی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران
2- گروه تربیت بدنی، دانشکده علوم انسانی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران
چکیده: (3747 مشاهده)
اهداف: نروتروفین‌های خون مانند فاکتور نروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) و فاکتور رشد شبه‌انسولینی-1 (IGF-1) اثرات مطلوب سلامتی ناشی از ورزش را در انسان میانجی‌گری می‌کنند. هدف پژوهش حاضر، مقایسه پاسخ BDNF و IGF-1 به شدت‌های مختلف تمرین استقامتی در مردان دونده بود.
مواد و روش‌ها: در این پژوهش نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون در سال 1394، تعداد 10 ورزشکار مرد دونده در شهرستان گرگان به‌صورت نمونه‌گیری هدفمند و دردسترس انتخاب شدند. پروتکل تمرین استقامتی شامل 6کیلومتر دویدن با شدت متوسط (75-70% ضربان قلب ذخیره) یا شدت زیاد (85-80% ضربان قلب ذخیره) بود که این دو جلسه تمرین حاد، به‌فاصله یک هفته از هم انجام شد. نمونه‌های خونی ناشتا، قبل و بلافاصله پس از هر دو جلسه تمرین حاد جمع‌آوری شد و سطوح سرمی BDNF و IGF-1 به‌روش الایزا و آنزیم رادیوایمنواسی اندازه‌گیری شد. داده‌ها به‌کمک نرم‌افزار SPSS 20 و توسط آزمون‌های T زوجی و T مستقل تحلیل شدند.
یافته‌ها: هر دو تمرین استقامتی حاد باعث افزایش معنی‌دار سطوح سرمی BDNF و IGF-1 در مردان دونده شد، اما تمرین استقامتی با شدت بالا، سطوح BDNF را در مقایسه با شدت متوسط افزایش بیشتری داد (05/0p<)، در حالی که تفاوت معنی‌داری بین پاسخ IGF-1 به شدت‌های مختلف تمرین استقامتی مشاهده نشد (05/0p>).
نتیجه‌گیری: پاسخ سرمی BDNF در ورزشکاران استقامتی تحت تاثیر شدت تمرین قرار می‌گیرد، به‌طوری که اثر تمرین استقامتی با شدت بالا بر سطوح BDNF بیشتر از تمرین با شدت متوسط است، اما پاسخ IGF-1 به تمرین استقامتی حاد، مستقل از شدت تمرین است.
مواد و روش‌ها: در این پژوهش نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون در سال 1394، تعداد 10 ورزشکار مرد دونده در شهرستان گرگان به‌صورت نمونه‌گیری هدفمند و دردسترس انتخاب شدند. پروتکل تمرین استقامتی شامل 6کیلومتر دویدن با شدت متوسط (75-70% ضربان قلب ذخیره) یا شدت زیاد (85-80% ضربان قلب ذخیره) بود که این دو جلسه تمرین حاد، به‌فاصله یک هفته از هم انجام شد. نمونه‌های خونی ناشتا، قبل و بلافاصله پس از هر دو جلسه تمرین حاد جمع‌آوری شد و سطوح سرمی BDNF و IGF-1 به‌روش الایزا و آنزیم رادیوایمنواسی اندازه‌گیری شد. داده‌ها به‌کمک نرم‌افزار SPSS 20 و توسط آزمون‌های T زوجی و T مستقل تحلیل شدند.
یافته‌ها: هر دو تمرین استقامتی حاد باعث افزایش معنی‌دار سطوح سرمی BDNF و IGF-1 در مردان دونده شد، اما تمرین استقامتی با شدت بالا، سطوح BDNF را در مقایسه با شدت متوسط افزایش بیشتری داد (05/0p<)، در حالی که تفاوت معنی‌داری بین پاسخ IGF-1 به شدت‌های مختلف تمرین استقامتی مشاهده نشد (05/0p>).
نتیجه‌گیری: پاسخ سرمی BDNF در ورزشکاران استقامتی تحت تاثیر شدت تمرین قرار می‌گیرد، به‌طوری که اثر تمرین استقامتی با شدت بالا بر سطوح BDNF بیشتر از تمرین با شدت متوسط است، اما پاسخ IGF-1 به تمرین استقامتی حاد، مستقل از شدت تمرین است.
واژه‌های کلیدی: فاکتور نروتروفیک مشتق از مغز (BDNF)، فاکتور رشد شبه‌انسولینی-1 (IGF-1)، تمرین استقامتی
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
فيزيولوژی پزشکی
دریافت: 1395/6/31 | پذیرش: 1396/4/13 | انتشار: 1396/7/4
دریافت: 1395/6/31 | پذیرش: 1396/4/13 | انتشار: 1396/7/4
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |