دوره 24، شماره 1 - ( زمستان 1396 )                   جلد 24 شماره 1 صفحات 39-35 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه علوم آزمایشگاهی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تربت حیدریه، تربت حیدریه، ایران ، apouryousef67@gmail.com
2- گروه علوم پایه، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تربت حیدریه، تربت حیدریه، ایران
3- گروه علوم آزمایشگاهی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تربت حیدریه، تربت حیدریه، ایران
چکیده:   (4439 مشاهده)
اهداف: ژیاردیا لامبلیا یکی از مهم­ترین تک‌یاخته­های تاژ­ک­دار روده­ای محسوب می­شود که از نظر انگل­شناسی پزشکی و بهداشت عمومی در ایران و بسیاری از کشورها دارای اهمیت است.­ با توجه به مقاومت انگل به داروهای شیمیایی، مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر کشندگی عصاره هیدروالکلی زعفران (کراکوس ساتیووس) بر کیست ژیاردیا لامبلیا در شرایط آزمایشگاهی "در شیشه" انجام شد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، کیست ژیاردیا از نمونه‌های مدفوع با شدت آلودگی بالا، جمع­آوری شده و با استفاده از روش ساکارز 85/0مولار تغلیظ شدند. سپس تاثیر عصاره هیدروالکلی زعفران در غلظت‌های 1، 10، 50 و 100 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر بر حیات کیست در زمان‌های مختلف (یک دقیقه، 2 دقیقه، 30 دقیقه، یک ساعت، 3 ساعت و 24 ساعت) مورد ارزیابی قرار گرفت. برای تعیین درصد حیات کیست‌ها از روش رنگ‌آمیزی حیاتی کیست­ها با ائوزین1/0% استفاده شد. داده‌ها به‌کمک نرم‌افزار SPSS 20 و توسط آزمون­های آماری آنالیز واریانس دوطرفه، مقیاس چندگانه و T زوجی مورد تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: با افزایش غلظت عصاره هیدروالکلی زعفران و همچنین با افزایش زمان مجاورت عصاره با کیست، میانگین درصد کشندگی عصاره زعفران در مقایسه با گروه کنترل به‌تدریج افزایش یافت، به‌طوری که غلظت 50 و 100میلی­گرم بر میلی‌لیتر عصاره پس از 3 و 24 ساعت بیشترین تاثیر کشندگی را بر کیست ژیاردیا در شرایط آزمایشگاهی نشان داد (05/0p<).
نتیجه‌گیری: عصاره هیدروالکلی زعفران در از‌بین‌بردن کیست ژیاردیا لامبلیا در شرایط آزمایشگاهی "در شیشه" در غلظت‌های 50 و 100میلی‌گرم بر میلی‌لیتر در زمان‌های 3 و 24 ساعت موثر است.
 
متن کامل [PDF 486 kb]   (1825 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی | موضوع مقاله: علوم پايه پزشكي
دریافت: 1395/3/29 | پذیرش: 1396/4/13 | انتشار: 1396/6/28

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.