اهداف: آدنوکارسینوم معده از شایع ترین سرطان های دستگاه گوارش در دنیا می باشد که عوامل مختلفی در بروز آن نقش دارند. نقش عفونت هلیکوباکترپیلوری بهطور جدی مطرح شده است. هدف از این مطالعه بررسی شیوع هلیکوباکتر در دو گروه سرطانی و غیر سرطانی، و مقایسه این دو با هم می باشد. روش ها: جمعیت مورد مطالعه شامل دو گروه سرطانی و غیر سرطانی تعداد 100 نفر شامل دو گروه بود که طی سال های 88-87 در بیمارستان های قائم (عج) و امید شهر مشهد مقدس تحت بررسی قرار گرفتند. برای گروه سرطانی، بیمارانی که با تشخیص آدنوکارسینوم معده، تحت عمل جراحی قرار گرفته اند، یک نمونه بافتی از معده با تفکیک محل تهیه شده و جهت آزمایشات تکمیلی به آزمایشگاه ارسال شده است. در گروه غیر سرطانی، از معده بیمارانی که تومور معده نداشته اند، یک نمونه تهیه شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 16 استفاده شد. در تحلیل نتایج جهت بررسی اهداف تحقیق از آزمون های تی استودنت مجذور کای پیرسون و آزمون دقیق فیشر استفاده شد. یافتهها: دراین مطالعه 50 بیمار مبتلا به آدنوکارسنوم معده و 50 بیمار که دارای تومور معده نبودند، با هم مقایسه شدند. میزان شیوع هلیکوباکتر در گروه با آدنوکارسینوم معده بهطور کلی بر حسب پاتولوژی و تست اوره آز 92% و در گروه غیر سرطانی 60% بود، همچنین مشخص شد در ناحیه آنتروپیلور 100% افراد و در تنه 95% افراد هلیکوباکتر مثبت بودند. نتیجهگیری: بین آدنوکارسینوم معده و هلیکوباکترپیلوری ارتباط مستقیم وجود داشته و هلیکوباکترپیلوری خطر بروز آدنوکارسینوم معده را افزایش می دهد.

واژه‌های کلیدی: آدنوکارسینوما، سرطان های معده، عفونت، محل تومور، هلیکوباکتر پیلوری

متن کامل [PDF 700 kb]   (6201 دریافت)