logo
دوره 11، شماره 2 - ( جلد-3 1384 )                   جلد 11 شماره 2 صفحات 12-5 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

The effect of alternative current (magnetic field) on the Pentylenetetrazol-induced epileptiform seizures in wistar rats. Intern Med Today 2005; 11 (2) :5-12
URL: http://imtj.gmu.ac.ir/article-1-206-fa.html
کیانی محمد، مقیمی علی، مقیمیان مریم، فریدونی مسعود. بررسی اثرات میدان مغناطیسی حاصل از جریان الکتریکی متناوب بر حملات تشنجی فراخوانده با پنتیلن تترازول در رت . طب داخلی روز. 1384; 11 (2) :5-12

URL: http://imtj.gmu.ac.ir/article-1-206-fa.html


1- ، moghimi@um.ac.ir
چکیده:   (12313 مشاهده)
زمینه و هدف: بر اساس نتایج برخی از مطالعات، میدانهای مغناطیسی قادرند بر روی احتمال بروز، افزایش و یا ایجاد استعداد بروز تشنج در افراد مؤثر باشند. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات میدان مغناطیسی حاصل از جریان الکتریکی متناوب بر حملات تشنجی فراخوانده با پنتیلن تترازول انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، دستگاه مولد میدان مغناطیسی طراحی و ساخته شد و از پنتیلن تترازول (PTZ) برای ایجاد حملات تشنجی استفاده گردید. رت‌های نژاد ویستار با وزن 250 تا 300 گرم به عنوان نمونه آزمایشگاهی انتخاب شدند. آزمایش در سه دوره زندگی (جنینی، نوزادی و پس از بلوغ) انجام شد. در آزمایش اول، گروههای تجربی در دوران جنینی روزانه به مدت نیم ساعت در معرض میدان مغناطیسی 50 هرتز (Hz) با شدت 5 و 10 میلی‌تسلا (mt) و در آزمایش دوم از لحظه تولد روزانه نیم ساعت به مدت یک ماه در معرض میدان مغناطیسی با شدت mt 5 و mt 10 قرار گرفتند. رت‌ها در گروههای بالا پس از بلوغ تحت تزریقات سه مرحله‌ای PTZ (هر مرحله mg/kg 25)، با فاصله زمانی 15 دقیقه قرار گرفتند. در آزمایش سوم، دو آزمون حاد و مزمن بر روی رت‌های بالغ ‌نر انجام گرفت؛ در آزمون حاد رت‌های نر گروههای تجربی در حضور میدان mt 5 و mt 10 تحت تزریقات سه مرحله‌ای PTZ و در آزمون مزمن به مدت 5 هفته (نیم ساعت در روز، 4 روز در هفته) در معرض میدان مغناطیسی با شدت mt 5 قرار گرفتند و پس از آن به همراه رت‌های گروه شاهد تحت تزریقات سه مرحله‌ای PTZ قرار گرفتند. در کلیه گروهها دوره تأخیری حملات حاصل از تزریقات PTZ بررسی شد. داده‌ها با استفاده از آزمون آماری ANOVA و Tukey و در سطح معنی‌داری 05/0P تحلیل شدند. یافته‌ها: بین هیچ‌یک از گروههای‌تجربی و شاهد در جهت تشنج‌زایی، افزایش شدت‌تشنج و افزایش استعداد بروز تشنج اختلاف‌معنی‌داری وجود نداشت. در برخی موارد، کاهش معنی‌داری در شروع دوره‌تأخیری‌تشنج مشاهده شد. نتیجه‌گیری: قرار گرفتن کوتاه‌مدت جنین، نوزاد و فرد بالغ در معرض میدان مغناطیسی نمی‌تواند بر بروز تشنج، افزایش شدت تشنج و یا ایجاد استعداد تشنج و تعداد فرزندان متولد شده، تأثیری داشته باشد.
متن کامل [DOC 173 kb]   (3107 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی | موضوع مقاله: پزشكي داخلی
دریافت: 1387/3/5 | انتشار: 1384/4/24

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.