زمینه و هدف: امروزه درمان هلیکوباکترپیلوری در تمامی بیماران مبتلا به دیس پپسی مزمن توصیه می شود. اما علیرغم تمام درمانهای جدید هنوز احتمال شکست درمانی وجود دارد و درمان استانداردی مورد توافق واقع نشده است. روش تحقیق: این مطالعه مداخله ای بصورت آینده نگر تصادفی کنترل شده در بیماران مبتلا به دیس پپسی مزمن مراجعه کننده به بخش آندوسکوپی بیمارستان امام رضا (ع) بین دیماه 85 و فروردین 86 بعد از اثبات وجود عفونت هلیکوباکترپیلوری با آزمون اوره آز سریع، انجام شد. در این مطالعه بیماران به دو گروه درمانی با رژیم 3 دارویی با امپرازول، آموکسی سیلین و مترونیدازول و رژیم 4 دارویی با داروهای قبل همراه با بیسموت ساب سیترات به مدت 2 هفته کامل تقسیم شدند و عوارض و تحمل دارویی طی هفته اول و دوم سؤال شده و 6 هفته بعد از پایان درمان جهت تأیید ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری تست اوره آز تنفسی (UBT) در آنها انجام گردید. یافته ها: در این مطالعه از مجموع 56 بیمار 3/39% مرد و 7/60% زن بوده و بیشترین فراوانی بیماران مربوط به گروه سنی 50-41 سال بود. 27 نفر (2/48%) تحت درمان سه دارویی و 29 نفر (8/51%) تحت درمان 4 دارویی قرار گرفتند. شایعترین عوارض در هفته اول درد شکم و نفخ و در هفته دوم نفخ بود که شیوع آنها در هفته دوم اندک بود و اصولاً ناراحتی قابل توجه و آزار دهنده تنها در 25% بیماران گزارش شده بود. در مجموع به طور متوسط 49% موفقیت درمان وجود داشت و میزان موفقیت درمان بر اساس UBT در رژیم سه دارویی 50% و در رژیم 4 دارویی 48% بود که تفاوت بین دو روش درمانی معنی دار نبود اگرچه موفقیت درمان در بیماران جوانتر به طور معنی داری بیشتر بود. نتیجه گیری: استفاده از رژیم درمانی سه دارویی (امپرازول، آموکسی سیلین و مترونیدازول) انتخاب مناسبی برای خط اول درمان هلیکوباکترپیلوری به خصوص در جوانان به جای رژیم 4 دارویی می باشد.

واژه‌های کلیدی: هلیکوباکترپیلوری، درمان سه دارویی، درمان چهار دارویی، دیس پپسی مزمن

متن کامل [PDF 255 kb]   (27919 دریافت)