دوره 25، شماره 3 - ( تابستان 1398 )
جلد 25 شماره 3 صفحات 243-230 |
برگشت به فهرست نسخه ها
فریدرضا اجلالی1 
، محمود رضا خزاعی* 
2، زهرا مصطفویان3 ، جلیل مشاری4
، محمود رضا خزاعی* 2، زهرا مصطفویان3 ، جلیل مشاری4
1- دانشکده علوم پزشکی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران.
2- گروه کودکان، دانشکده علوم پزشکی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران. ، khazaeem@yahoo.com
3- گروه بهداشت و پزشکی اجتماعی، دانشکده علوم پزشکی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران.
4- گروه کودکان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران.
2- گروه کودکان، دانشکده علوم پزشکی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران. ، khazaeem@yahoo.com
3- گروه بهداشت و پزشکی اجتماعی، دانشکده علوم پزشکی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران.
4- گروه کودکان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران.
چکیده: (2880 مشاهده)
اهداف هدف از این مطالعه بررسی اثر قطع لوزارتان در میزان پاسخ به درمان با اریتروپویتین صناعی در کم‌خونی بیماران مبتلا به نارسایی مزمن مرحله آخر کلیوی تحت همودیالیز منظم است.
مواد و روش ها این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی به روش قبل و بعد از مداخله است که به صورت خود‌شاهد انجام گرفت. جامعه بررسی‌شده بیماران همودیالیزی مبتلا به نارسایی مزمن کلیه مراجعه‌کننده به بیمارستان‌های دانشگاهی در سال ۱۳۹۶ بودند که پس از رعایت معیارهای حذف و شمول، تعداد ۳۰ بیمار بررسی شدند. در کلیه بیماران در ابتدای مطالعه و نیز سه ماه پس از حذف داروی لوزارتان میزان تغییرات هموگلوبین مقایسه شد.
یافته ها هموگلوبین در پایان مطالعه در کل بیماران افزایش معناداری داشت (از ۱/۵۶±۱۰/۹۰ در آغاز مطالعه به ۱/۴۲±۱۱/۳۷ گرم بر دسی‌لیتر در پایان ۳ ماه، P=۰/۰۴۶). هیچ تغییر واضحی در میزان هموگلوبین قبل و بعد از مداخله بین بیماران بر اساس سن، جنس و طول مدت بیماری مشاهده نشد.
نتیجه گیری افزایش معناداری در سطح هموگلوبین بیماران در پایان مطالعه پس از قطع لوزارتان مشاهده شد، اما رابطه معنی‌داری با سن و جنس بیماران و همچنین طول مدت بیماری نداشت.
مواد و روش ها این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی به روش قبل و بعد از مداخله است که به صورت خود‌شاهد انجام گرفت. جامعه بررسی‌شده بیماران همودیالیزی مبتلا به نارسایی مزمن کلیه مراجعه‌کننده به بیمارستان‌های دانشگاهی در سال ۱۳۹۶ بودند که پس از رعایت معیارهای حذف و شمول، تعداد ۳۰ بیمار بررسی شدند. در کلیه بیماران در ابتدای مطالعه و نیز سه ماه پس از حذف داروی لوزارتان میزان تغییرات هموگلوبین مقایسه شد.
یافته ها هموگلوبین در پایان مطالعه در کل بیماران افزایش معناداری داشت (از ۱/۵۶±۱۰/۹۰ در آغاز مطالعه به ۱/۴۲±۱۱/۳۷ گرم بر دسی‌لیتر در پایان ۳ ماه، P=۰/۰۴۶). هیچ تغییر واضحی در میزان هموگلوبین قبل و بعد از مداخله بین بیماران بر اساس سن، جنس و طول مدت بیماری مشاهده نشد.
نتیجه گیری افزایش معناداری در سطح هموگلوبین بیماران در پایان مطالعه پس از قطع لوزارتان مشاهده شد، اما رابطه معنی‌داری با سن و جنس بیماران و همچنین طول مدت بیماری نداشت.
واژه‌های کلیدی: بیماری کلیوی مرحله آخر، مهار‌کننده گیرنده آنژیوتانسین، کم‌خونی، اریتروپویتین نوترکیب صناعی انسانی
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
پزشكي داخلی
دریافت: 1397/10/7 | پذیرش: 1398/3/18 | انتشار: 1398/6/25
دریافت: 1397/10/7 | پذیرش: 1398/3/18 | انتشار: 1398/6/25
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |