اهداف: عوامل روانشناختی بسیاری بر بیماری دیابت تاثیر دارند که یکی از مهمترین آنها خودکارآمدی بیماران دیابتی است. ذهنآگاهی و خودتنظیمی هیجانی دو مولفه تاثیرگذار بر خودکارآمدی هستند. هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش واسطهای خودتنظیمی هیجانی در رابطه بین ذهنآگاهی و خودکارآمدی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعهکننده به مرکز دیابت شهر یزد بود.
مواد و روشها: در این پژوهش توصیفی- همبستگی در سال 1395، تعداد 243 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو عضو مرکز دیابت شهر یزد بهصورت دردسترس انتخاب شدند. ابزار جمعآوری دادهها، پرسشنامههای خودکارآمدی دیابتی، ذهنآگاهی و خودتنظیمی هیجانی بود. داده ها پس از جمعآوری با استفاده از نرمافزار SPSS و توسط آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون همزمان و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافتهها: بین ذهنآگاهی و خودکارآمدی (428/0=r)، ذهنآگاهی و خودتنظیمی هیجانی (231/0=r) و خودکارآمدی و خودتنظیمی هیجانی (241/0=r) در بیماران دیابتی همبستگی مستقیم وجود داشت. همچنین متغیرهای ذهنآگاهی و خودتنظیمی هیجانی قدرت پیشبینی خودکارآمدی را داشتند چراکه که خودتنظیمی هیجانی در رابطه بین خودکارآمدی و ذهنآگاهی نقش واسطهای داشت (01/0p<).
نتیجهگیری: ذهنآگاهی و خودتنظیمی هیجانی با خودکارآمدی بیماران دیابتی رابطه دارد که نقش واسطهای در رابطه بین ذهنآگاهی و خودکارآمدی مربوط به خودتنظیمی هیجانی است.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |