زمینه و هدف: لیشمانیوز از بیماریهای مشترک بین انسان و حیوان است که بشر از 650 سال قبل از میلاد و حتی پیشتر با آنها مواجه بوده است. به نظر میرسد سالانه 2 میلیون نفر از افراد جدید به این بیماری مبتلا می‌گردند. به طور معمول روش تشخیصی لیشمانیوز پــوستی نمونه‌برداری از زخم و یا زخمهای بیمار است و لام تهیه‌شده از این زخمها در آزمایشگاه مورد بررسی قرار می‌گیرند. مطالعه حاضر با هدف بررسی مقایسه‌ای ارزش تشخیصی انگل لیشمانیا در زخمهای جلدی بیماران از طریق مشاهده مستقیم و محیط کشت انجام شد. روش بررسی: دراین مطالعه مقطعی، بیماران دارای زخم جلدی مشکوک مراجعه‌کننده به بیمارستان شهید دکتر فقیهی شیراز ابتدا مورد پرسشگری قرارگرفتند و بعد ازتکمیل اطلاعات مربوط به سن، جنس، حرفه، محل ضایعه و محل زندگی، از هرکدام از ضایعات نمونه جداگانه‌ای تهیه شد؛ نمونه هم به صورت اسلاید بررسی گردید و هم بر روی محیط کشت برده شد و به طور جداگانه مورد مطالعه قرار گرفت. تمامی نمونه‌ها توسط یک فرد و با یک روش بررسی گردید. اطلاعات به دست‌ آمده با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: در مجموع 252 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند. 8/50% از آنها مذکر و 49% مؤنث بودند. بیشتر این افراد (4/29%) دانش‌آموز یا دانشجو و کمترین آنها (8/4%) معلم یا کارمند بودند. بیشترین میزان زخم در اندامهای فوقانی بود. با توجه به لام‌های تهیه‌شده، 9/42% از زخمها مثبت و 57% منفی بودند. 71% از سلول نوع غالب به صورت نوتروفیل و 29% به صورت لنفوسیت بود. بررسی محیط کشت زخمهای جلدی نشانگر مثبت‌بودن 5/57% و منفی‌بودن 5/42% از موارد بود. نتیجه‌گیری: چنانچه لام‌های تهیه‌شده از زخم، به طور کامل و به مدت نیم ساعت بررسی گردند، وجود یا فقدان انگل محرز می‌گردد و نیازی به بررسی بیشتر توسط محیط کشت نخواهد بود و استفاده از محیط کشت به منظور تشخیص دقیقتر انگل لیشمانیا اطلاعات بیشتری را نسبت به مطالعه مستقیم لام در بر نخواهد داشت.

واژه‌های کلیدی: لیشمانیا، زخمهای جلدی، مشاهده مستقیم، محیط کشت

متن کامل [DOC 103 kb]   (5132 دریافت)