اهداف: تاثیر میدان‌های الکترومغناطیسی با استفاده روزافزون از وسایل الکتریکی و مغناطیسی در زندگی روزمره‌ افراد افزایش قابل‌ توجهی یافته است. اثرات میدان‌های الکترومغناطیسی در سیستم‌های زیستی ضد و نقیض و بحث‌انگیز است. هدف این مطالعه، بررسی تاثیر میدان مغناطیسی ایستا با شدت‌ها و زمان‌های مختلف بر درصد سلول‌های زنده و نرخ تکثیر آنها بود.

مواد و روش‌ها: در این پژوهش کاربردی از دو رده سلول‌های سرطانی هلا و سلول‌های طبیعی فیبروبلاست انسانی استفاده شد. ابتدا این سلول‌ها در محیط کشت DMEM کشت داده شدند. به‌منظور تعیین تاثیر شدت و زمان میدان مغناطیسی ایستا، سه شدت 7، 14 و 21میلی‌تسلا و دو زمان 24 و 48 ساعت انتخاب شد و سلول‌ها تحت تیمار با میدان مغناطیسی ایستا قرار گرفتند. درصد سلول‌های زنده و نرخ تکثیر سلولی با روش سنجش قدرت احیای رنگ تترازولیوم بررسی شد. همچنین رنگ‌آمیزی با تریپان‌بلو و شمارش با میکروسکوپ نوری صورت گرفت. داده‌ها با روش آنالیز واریانس یک‌طرفه و به‌‌وسیله برنامه Graphpad Prism 5 مورد تحلیل قرار گرفتند.

یافته‌ها: با افزایش زمان و شدت میدان مغناطیسی ایستا، درصد سلول‌های زنده و نرخ تکثیر سلول‌ها کاهش یافت که این کاهش در سلول‌های سرطانی هلا معنی‌دار بود، اما در سلول‌های طبیعی فیبروبلاست معنی‌دار نبود. بیشترین کاهش در درصد سلول‌های زنده و نرخ تکثیر سلول‌ها در شدت 21میلی‌تسلا به‌مدت 48 ساعت مشاهده شد (05/0p<).

نتیجه‌گیری: میدان مغناطیسی ایستا بر سلول‌های سرطانی هلا بیش از سلول‌های فیبروبلاست موثر است و با افزایش مدت و شدت میدان، درصد سلول‌های زنده و نرخ تکثیر در سلول‌ها کاهش می‌یابد.