logo
دوره 11، شماره 3 - ( جلد-3 1384 )                   جلد 11 شماره 3 صفحات 38-37 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Gh. Hasankhani A, Faraji M, Jamshidi M, Aryamaneash S. Evaluation of radiologic outcome of dorsolumbar unstable burst fractures treated by C.D system. Intern Med Today 2005; 11 (3) :37-38
URL: http://imtj.gmu.ac.ir/article-1-246-fa.html
قیم حسنخانی ابراهیم، فرجی محمد، جمشیدی محمد، آریا منش امیر شهریار. بررسی نتایج رادیولوژیکی عمل جراحی شکستگی های انفجاری ناپایدار ستون فقرات کمری با سیستم C.D. طب داخلی روز. 1384; 11 (3) :37-38

URL: http://imtj.gmu.ac.ir/article-1-246-fa.html


1- ، eghasankhani@yahoo.com
چکیده:   (17430 مشاهده)
زمینه و هدف: شکستگی های انفجاری ( Burst fractures ) مهره حدود 15 % آسیب ستون فقرات را تشکیل می دهند که شایعترین محل آن در ناحیه پشتی کمری می باشد . وجود ناپایداری یکی از عوامل مهم در این آسیب ها هستند که ممکن است باعث عوارض وخیم مثل آسیب طناب نخاعی و یا تغییر شکل در ستون فقرات شده پیش آگهی را بدتر کند، لذا تعیین نوع شکستگی انفجاری از نظر پایداری، اهمیت به سزایی هم در انتخاب روش درمانی و هم در پیش بینی پیش آگهی آن دارد. درمان مناسب در موارد شکستگی های انفجاری ناپایدار، بدست آوردن پایداری ستون فقرات است که با روش جراحی (جا اندازی واصلاح باز + ثابت کردن مهره ها با وسیله ) بدست می آید. هدف از این مطالعه بررسی نتایج رادیولوژیکی در جراحی شکستگیهای ناپایدار انفجاری پشتی کمری ( unstable burst fractures ) بود. روش بررسی: پنجاه بیمار با شکستگی ناپایدار انفجاری مهره های پشتی کمری که بین سالهای 1380 تا 1383 در بخش ستون فقرات بیمارستان شهید کامیاب بستری بودند، تحت مطالعه قرار گرفتند . 14 نفر ( 28% )از بیماران مونث و36 نفر ( 72% ) مذکر بودند .میانگین سنی بیماران 76/34 سال( 14 سال تا 63 سال ) بود. میانگین زمان پیگیری 56/2 سال ( 2/1 تا4 سال ) بود. یافته ها: شایعترین محل شکستگی مهره L1 ( 25 مورد، 50% ) بود. میانگین فاصله زمانی بین بستری و عمل جراحی 31/12 روز ( از 2 روز تا 33 روز ) بود. میانگین ارتفاع قدامی مهره قبل از عمل5/4 + 52/ 20 میلی متر وبعد از عمل 3/4 + 65/32 میلی متر بود ( میانگین اصلاح 39% ). میانگین ارتفاع خلفی مهره قبل از عمل75/3 + 5/31 میلی متر وبعد از عمل 6/4 + 26/33 میلی متر بود ( میانگین اصلاح 15% ). میانگین زاویه دار شدن مهره قبل از عمل5/4 + 52/20 درجه وبعد از عمل 3/4 + 65/ 32 درجه بود ( میانگین اصلاح 48%).D.V.Tدر 5 مورد (10 % )، شکستن رادو پیچ در 2 مورد( 4% ), عفونت محل عمل در 1 مورد ( 2% ) موجود بود. در 48 مورد جهت ثابت کردن مهره ها از سیستم C.D ( 96% ) ودر 2 مورد از سیستم هارینگتون دیسترکشن ( 4% ) استفاده شد. تمام موارد دارای فیوژن بعد از 1 سال بودند. نتیجه گیری: در شکستگی های ناپایدار انفجاری مهره در ناحیه پشتی کمری،درمان جراحی به روش جا اندازی غیر مستقیم و ثابت کردن مهره ها همراه با گرفت سبب پایدار شدن شکستگی و ایجاد فیوژن می شود.
متن کامل [DOC 123 kb]   (3858 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی | موضوع مقاله: پزشكي داخلی
دریافت: 1387/4/29 | انتشار: 1384/7/23

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.