اهداف: هیپرگلیسمی با تغییر فعالیت محور هیپوفیز- بیضه منجر به اختلال در باروری میشود. مطالعات اثرات کورکومین در کاهش قند خون و اثرات متفاوت میدانهای الکترومغناطیس بر سلولها و بافتهای بدن را نشان دادهاند. هدف این پژوهش، بررسی اثر کورکومین و میدان الکترومغناطیس با بسامد پایین بر فعالیت محور هیپوفیز- گناد در موشهای صحرایی نر دیابتی بود.
مواد و روشها: در این پژوهش تجربی، 49 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار بهصورت تصادفی به 7 گروه 7تایی؛ شاهد سالم و شاهد دیابتی (دریافت آبمقطر) و گروههای دیابتی تجربی1 (تزریق داخلصفاقی 300میلیگرم بر کیلوگرم کورکومین)، دیابتی تجربی2 (کورکومین+ قرارگیری روزانه 60 دقیقه در معرض میدان الکترومغناطیس با فرکانس 50هرتز و شدت 15گاوس)، دیابتی تجربی3 (کورکومین+ میدان الکترومغناطیس 50هرتز با شدت 300گاوس)، دیابتی تجربی4 (میدان الکترومغناطیس 50هرتز با شدت 15گاوس) و دیابتی تجربی5 (میدان الکترومغناطیس 50هرتز با شدت 300گاوس) تقسیم شدند. گروههای دیابتی با یکبار تزریق داخلصفاقی آلوکسان دیابتی شدند. تمامی گروهها بهمدت 25 روز تحت تیمار قرار گرفتند. در پایان دوره، سطح سرمی هورمونهای تستوسترون، دیهیدروتستوسترون، استروژن، LH و FSH سنجیده شد. دادهها بهکمک نرمافزار SPSS 20 و توسط آزمون تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شد.
یافتهها: سطح سرمی تمام هورمونهای مورد مطالعه، در گروههای دیابتی تجربی 1، 2 و 4 در مقایسه با گروه شاهد دیابتی بهطور معنیداری افزایش و در گروه دیابتی تجربی5 بهطور معنیداری کاهش یافت. (05/0p<).
نتیجهگیری: کورکومین، فعالیت محور هیپوفیز- بیضه را در موشهای صحرایی نر دیابتی افزایش میدهد. این اثرات در کاربرد همزمان با میدان الکترومغناطیس 15گاوس تشدید میشود.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |