اهداف: موسیقی، وسیله­ای مناسب برای مداخله درمانی بوده و یک ابزار ارزان و غیرتهاجمی است که می­تواند در کنار سایر مراقبت‌های پرستاری مورد استفاده قرار گیرد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر موسیقی­درمانی گروهی بر میزان رفتارهای آشفته زنان سالمند مبتلا به آلزایمر انجام گرفت.

مواد و روش‌ها: در این پژوهش نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل در سال 1394 در دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز، 20 بیمار زن (75-65 سال) مبتلا به آلزایمر ساکن سرای سالمندان فرزانگان شهرستان شیراز با روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شده و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (10 نفر) و کنترل (10 نفر) قرار گرفتند. ابزار پژوهش، پرسش­نامه 10سئوالی آزمون مختصر شناختی و پرسش­نامه بی­قراری کوهن- منسفیلد بود. گروه آزمایش برای مدت چهار هفته و هر هفته سه جلسه 45-30دقیقه­ای در معرض موسیقی‌درمانی گروهی قرار گرفتند، ولی در گروه کنترل هیچ مداخله­ای صورت نگرفت. داده­ها در دو مرحله پیش­آزمون و پس­آزمون گردآوری شدند. تجزیه و تحلیل داده­ها با کمک نرم‌افزار SPSS 19 و توسط آزمون تحلیل کوواریانس انجام شد.

یافته‌ها: در مرحله پیش‌آزمون، میانگین رفتارهای آشفته در بین گروه‌های آزمایش و کنترل تفاوت معنی‌داری نداشت (05/0p>)، اما در مرحله پس‌آزمون میانگین رفتارهای آشفته در گروه آزمایش کاهش معنی‌داری نسبت به مرحله پیش‌آزمون و نسبت به گروه کنترل نشان داد (05/0p<). در گروه کنترل بین دو مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد (05/0p>).

نتیجه‌گیری: استفاده از موسیقی­درمانی گروهی در کاهش رفتارهای آشفته زنان سالمند مبتلا به آلزایمر موثر است.