چکیده

  زمینه و هدف : پرخاشگری رفتاری است که هدف آن صدمه زدن به خود یا دیگران است. رفتار پرخاشگرانه مانند سایر رفتارها از اصول یادگیری پیروی می‌کند. بنابراین می توان به تبیین ماهیت آن در انسان و حیوان ‌پرداخت. برای کاهش پرخاشگری درمان های گوناگونی وجود دارد. موسیقی یکی از ابزارهای هنردرمانی است که می‌تواند به‌طور مستقیم و غیرمستقیم بر روی شناخت تأثیرگذار باشد. تحقیق حاضر با هدف بررسی تأثیر تم‌های موسیقیایی بر کاهش پرخاشگری دانشجویان انجام شده است.

  روش تحقیق : این پژوهش که تأثیر تم های موسیقیایی بر کاهش پرخاشگری را می سنجد، از نوع طرح‌های آزمایشی است. جامعه ی آماری مورد برسی کلیه دانشجویان پسر مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه تربیت مدرس (306 نفر) است. روش نمونه‌گیری به صورت در دسترس و حجم نمونه 60 نفر
(هر گروه 15 نفر) تعیین گردید. در این پژوهش برای سنجش پرخاشگری از پرسشنامه باس و پری استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها، از آزمون های t وابسته و مستقل ، تحلیل واریانس یک راهه و آزمون‌های تعقیبی توکی استفاده گردید.

  یافته‌ها: مؤلفه ی پرخاشگری با میانگین های 8/95، 86/94 و 80/93 قبل از مداخله و 33/88 ، 00/86
و 60/81 بعد از مداخله در گروه های سه گانه تفاوت معنی داری دارند (001/0 > p ) و تفاوت میان گروه ها در مؤلفه ی اصلی پرخاشگری و کینه‌ورزی در سطح 001/0 p= معنی ‌دار و در سایر مؤلفه ها تفاوتی وجود ندارد.

  نتیجه‌گیری : تحلیل داده ها با استفاده از شاخص های آماری و مقایسه ی نتایج میانگین ها حاکی از اثرات مثبت موسیقی در کاهش پرخاشگری دانشجویان بود.