دوره 10، شماره 3 - ( جلد-3 1383 )
جلد 10 شماره 3 صفحات 9-5 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ghoraishian S, Karimi M, Bootorabi Z. An evaluation of IgG, IgM and IgA immunoglobulin in iron deficiency anemia. Intern Med Today 2004; 10 (3) :5-9
URL: http://imtj.gmu.ac.ir/article-1-271-fa.html
URL: http://imtj.gmu.ac.ir/article-1-271-fa.html
قریشیان سیدمحمود، کریمی مهران، بوترابی ضیاء. بررسی میزان ایمونوگلبولین‌های IgA، IgM و IgG در کم‌خونی ناشی از فقر آهن. طب داخلی روز. 1383; 10 (3) :5-9
1- ، smghoreishian@hotmail.com
چکیده: (28802 مشاهده)
زمینه و هدف: ایمونوگلبولین‌ها از دسته گلیکوپروتئین‌ها هستند که در سرم و مایعات بافتی تمام پستانداران وجود دارند و در میان پنج کلاس ایمونوگلبولین‌ها در انسان، سه‌کلاس IgG، IgA و IgM در مقابل عوامل‌بیگانه از اهمیت‌بیشتری‌برخوردارند. مطالعه‌حاضرباهدف بررسی‌میزان ایمونوگلبولین‌ها در کم‌خونی ناشی‌از فقرآهن انجام‌‌شد.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی و مورد- شاهدی، 90 نفر از مراجعه‌کنندگان به آزمایشگاه مرکزی یزد که دارای علائم کلینیکی کم‌خونی بودند و فریتین آنها از کمتر از mg/dl 10 بود، مورد تحقیق قرار گرفتند (گروه مورد)؛ این افراد هیچ بیماری مشخص دیگری نداشتند و در 4 ماه گذشته تزریق ایمونوگلبولین یا واکسن انجام نداده بودند؛ همچنین 90 نفر مراجعه‌کننده که سالم و فاقد علائم کلینیکی کم‌خونی بودند و از نظر سن و جنس با افراد گروه مورد هماهنگ بودند، به عنوان گروه شاهد، انتخاب شدند. از افراد هر دو گروه به میزان cc5 خون وریدی گرفته و داخل لوله ساده ریخته شد؛ 4 ساعت بعد سرم آن جدا و در فریزر در دمای C80- نگهداری شد؛ ایمونوگلبولین‌های IgG ، IgM و IgA به روش انتشار شعاعی ساده (SRID) و مقدار فریتین آن به‌روش ELISA اندازه‌گیری شد. اطلاعات‌با استفاده از آزمونهای‌آماری Chi-Square و t مورد تحلیل قرارگرفتند.
یافته‌ها: از 90 نفر افراد دارای کمبود فریتین، 17 نفر (88/18%) در گروه سنی 1-19، 43 نفر (77/47%) در گروه سنی 20-29سال و 30 نفر (33/33%) در گروه سنی 30-59 سال قرار داشتند. میانگین IgG در افراد گروه مورد mg/dl 33/877 و در افراد گروه شاهد mg/dl 7/1048 و اختلاف آنها از نظر آماری معنی‌دار بود (001/0=P). میانگین IgM در افراد گروه مورد mg/dl 2/134 و در گروه شاهد mg/dl 92/138 بود؛ این اختلاف از نظر آماری معنی‌دار نبود (487/0=P). میانگین IgA در گروه مورد mg/dl 82/149 و در گروه شاهد mg/dl 33/179 و اختلاف آنها معنی‌دار بود (002/0=P). تفاوت وضعیت ایمونوگلبولین‌ها در دو گروه مورد و شاهد از نظر IgG و IgA معنی‌دار بود (به ترتیب 000/0=P و 003/0=P) ولی از نظر IgM معنی‌دار نبود (756/0=P). میزان همبستگی فریتین با ایمونوگلبولین‌ها در هیچ از یک گروههای مورد مطالعه معنی‌دار نبود.
نتیجه‌گیری: در این تحقیق، میانگین ایمونوگلبولین‌های IgG و IgA در افراد با کمبود فریتین به طور معنی‌داری کمتر از افراد با فریتین نرمال بود.ن
واژه‌های کلیدی: ایمونوگلبولین، کم‌خونی، فریتین
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |