اهداف: استرس یکی از عوامل مهم در تشدید و عود علایم بیماری مولتیپلاسکلروزیس (اماس) است. یکی از موثرترین راهها، برای مقابله و مهار استرس و خودکنترلی در بیماران اماس، رویکرد شناختی- رفتاری است. هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی گروهدرمانی شناختی- رفتاری بر سبکهای مقابلهای بیماران مبتلا به مولتیپلاسکلروزیس بود.
مواد و روشها: در این پژوهش شبهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل در سال 1394، تعداد 80 بیمار مبتلا به اماس عضو انجمن اماس شهر ارومیه بهروش نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب شده و بهتصادف در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 40 نفر) جایگزین شدند. برای جمعآوری دادهها، از پرسشنامه سبک مقابلهای استفاده شد. برنامه گروهدرمانی شناختی- رفتاری طی 8 جلسه برای گروه آزمایش برگزار شد و گروه کنترل مداخلهای دریافت نکرد. نتایج با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس یکمتغیری در برنامه SPSS 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: آموزش گروهدرمانی شناختی- رفتاری در گروه آزمایش منجر به افزایش معنیدار میانگین نمره سبک مقابلهای مسالهمدار (04/0=p) و کاهش معنیدار میانگین نمرات سبکهای مقابلهای هیجانمدار (05/0=p) و اجتنابی (02/0=p) نسبت به گروه کنترل شد.
نتیجهگیری: مداخله مبتنی بر گروهدرمانی شناختی- رفتاری منجر به افزایش سطوح سبک مقابلهای مسالهمدار و کاهش سطوح سبکهای مقابلهای هیجانمدار و اجتنابی در بیماران مبتلا به اماس میشود.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |