اهداف: مطالعات نشان می‌دهند فعالیت ورزشی احتمالاً از طریق بهبود سطوح آپولیپوپروتئین­ها (ApoA و ApoB) و ویسفاتین به کاهش خطر امراض قلبی- عروقی در افراد دیابتی کمک می‌کند. هدف این مطالعه، مقایسه تاثیر دو نوع تمرین تناوبی شدید و ترکیبی بر سطوح آپولیپوپروتئین A و B، ویسفاتین و مقاومت به انسولین در زنان میانسال مبتلا به دیابت نوع دو بود.

مواد و روش­ها: در این تحقیق نیمه‌تجربی در سال 1394 در شهرستان شهرکرد، 52 زن میانسال مبتلا به دیابت نوع دو به‌روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده‌ و به‌طور تصادفی در سه گروه تمرین همزمان قدرتی- استقامتی، تمرین شدید تناوبی و کنترل قرار گرفتند. گروه ترکیبی قدرتی- استقامتی به‌مدت 12 هفته سه جلسه در هفته تمرین استقامتی با 60% حداکثر ضربان قلب و دو جلسه در هفته تمرین مقاومتی با 70% یک تکرار بیشینه، و گروه تمرین شدید تناوبی سه جلسه تمرین در هفته 10-4 تکرار آزمون وینگیت 30ثانیه­ای روی ارگومتر را با حداکثر تلاش انجام دادند. داده‌ها توسط آزمون T وابسته، تحلیل کوواریانس و آزمون LSD به‌کمک نرم‌افزار SPSS 21 تحلیل شدند.

یافته­ها: در مرحله پس‌آزمون، کاهش ApoA (03/0=p) و نسبت ApoA/ApoB (01/0=p) به‌دنبال تمرین تناوبی شدید معنی­دار بود، ولی در گروه ترکیبی تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. میزان ویسفاتین، انسولین سرمی و شاخص مقاومت به انسولین در هر دو گروه تمرینی کاهش معنی‌دار داشت (01/0p<).

نتیجه‌گیری: تمرین شدید تناوبی نسبت به تمرینات ترکیبی قدرتی- استقامتی اثرات بهتری بر سطوح آپولیپوپروتئین­های خون، ویسفاتین و مقاومت به انسولین در زنان میانسال مبتلا به دیابت نوع دو دارد.